Peru; Sillustani, Puno, Nationaal Park Manu, Cusco en Machu Picchu.

Onze eerste verblijfplaats in Peru was Puno, evenals Copacabana gesitueerd aan lake Titicaca, maar dan aan de Peruaanse kant van het meer. Omdat we aan de Boliviaanse kant al Isla del Sol hadden bezocht, en we hadden gehoord dat het erg toeristisch was, besloten we de floating islands nabij Puno over te slaan. In plaats daarvan gingen we naar de begrafenistorens van SIllustani. Dit zijn stenen torens die zowel door de Inkas als enkele precolombiaanse culturen opgericht werden om de doden een mooie laatste rustplaats te geven. Toen we aankwamen bij de torens, die gelegen zijn op een prachtige locatie op een heuvel, waren de wolken donker en donderde het in de verte, erg indrukwekkend. Helaas begon het tegen het einde van ons bezoek keihard te hagelen en veranderde de omgeving van lichtgroen in spierwit.

Na het tweedaags bezoek aan Puno was Cusco de volgende bestemming. We namen een goedkope bus en dit zouden we merken ook. Alleereerst maakte de bus , die al een halfuur te laat vertrok, zoveel stops onderweg dat zelfs onze peruaanse medepassagiers kwaad werden en op de ramen bonkten. Ook kwamen er allerlei verkopers aan boord, wat niet erg is, behalve als twee vrouwen een geroosterde geit te voorschijn halen en die naast je zitplaats aan stukken hakken om de medepassagiers te voorzien van deze lekkere snack. Nadat we de rondvliegende stukken vlees hadden overleefd kwam  er een onbetrouwbaar ogend zakenmannetje thee met medicinale werking verkopen, goed tegen zo ongeveer alle normale medische ongemakken. Hij praatte twee uur van de trip vol. 

Na deze rampenrit kwamen we aan in Cusco, de oude hoofdstad van het Inkarijk en volgens laatstgenoemden de navel van de wereld. De meeste Inkatempels hier zijn verwoest door de Spanjaarden om kerken en kathedralen te bouwen, de fundamenten van die kerken bestaat vaak nog uit het fabuleuze Inkametselwerk. Dat de inkas goed konden metselen werd bewezen tijdens een aardbeving in 1650, waarin de meeste Spaanse bouwerken het begaven, maar het Inkafort Saqsahuaman bleef staan. Het is tegenwoordig een echte toeristenstad, maar wel erg sfeervol, mede vanwege de lage koloniale architectuur  en de weinige overblijfselen uit de Inka-tijd. 

Vanuit Cusco besloten we een jungle tour naar het Manu national park te doen. Na een extensieve voorbereiding besloten we een vijfdaagse tour te boeken bij Bonanza Tours, een familiebedrijf van mensen afkomstig uit de jungle met lodges diep in de jungle. Samen met twee (immens saaie) Deense koppels en twee Nederlandse meisjes vertrokken we richting de Jungle. Om hier te komen moesten we langs een naar beneden kronkelende, onverharde weg dor het cloud forest die afdaald tot de plek waar we onze eerste overnachting zouden hebben. Onderweg moesten we nog twee uur wachten omdat een gedeelte van de weg was weggespoeld door een landslide. Na de eerste overnachting in de rainforest lodge, vertrokken we met een boot die ons over de rivier Madre de Dios diep de jungle in voerde. We kwamen aan in de Bonanza Lodge, een complex met verschillende houten hutten voorzien van muskietennetten, omringd door jungle en perfect als uitvalsbasis voor wandelingen en boottochtjes door de jungle. We klommen tijdens de jungle tour onder andere op een hooggelegen houten plateau klommen om vogels te kunnen zien. Hier zagen we verschillende vogels. Ook overnachtten we in een soort boomhut met uitzicht op een zoutmeertje waar normaal veel zoogdieren (zoals Tapirs) op af komen om zout te likken. Helaas kwam er vanwege het regenachtige weer geen zoogdier naar het meer. Wel hoorden we de geluiden van een Jaguar en verscheidene aapjes en vogels. Een erg leuke ervaring! Ook deden we een nachtwandeling waarbij we een enorme tarantula zagen. Ook zagen we in de loop van de tour vier soorten apen, prachtige papegaaien, grote termieten- en mierennesten en Kolibris. Ook had onze gids een enorme passie voor de jungle en voor wat hij deed waarmee hij ons erg enthousiasmeerde. Helaas dat we vanwege het weer met veel regen minder beesten zagen dan wanneer het warm zou zijn, maar we hebben ons toch prima vermaakt. 

Bij terugkomst van de jungle tour hadden we een rustige week zodat we ons konden opladen voor de Inca Trail. We deden niet meer dan tafeltennissen en tv kijken in ons hostel, lekker lunchen, ´s avonds uit eten en struinen door de straten van Cusco. Een dag maakten we een wandeling naar het oude Inkafort Saqsaywaman, gelegen op de berg bij Cusco. Het is een prachtige groene omgeving met een rustig kabbelend beekje die naar beneden stroomt. Er stonden daar op een stuk weiland een aantal lama´s, zo ook een klein schattig wollig baby-lamaatje. We stonden stil om hier een foto van te maken, toen er twee volwassen lama´s het baby-lamaatje omver renden. Ze renden onze kant op, al wippende, en wij verwachtten dat ze uiteindelijk wel een andere kant op zouden gaan. Toen wij in de gaten kregen dat dit echter niet het geval was, begonnen we te rennen. Guus maakte een schijnbeweging in de hoop de lama´s af te leiden, helaas lukte dit plannetje niet en renden ze achter Lune aan. Lune raakte in paniek, kon nauwelijks een klein heuveltje op rennen door de spanning en hoogte (3400 meter boven de zeespiegel), struikelde, viel en gleed een heuveltje af. Na haar val waren de lama´s alweer terug naar hun kudde, Lune in tranen achterlatend. Binnen no-time kwamen er twee politie-agenten, beveiligingsmensen met hond, een heler en anderen naar ons toe. De heler vond dat op de zeer kleine schaafwond van Lune alcohol moest, een andere vrouw vroeg meermaals of de ambulance niet moest worden gebeld, de politieagenten vroegen hoe het met ons ging. We vertelden dat we in orde waren, dat het meer de schrik was. Lune kreeg een healing-sessie van de heler en toen kon iedereen weer verder met zijn of haar leven. 

Na het avontuur met de lama´s konden we dan beginnen aan de Inka-Trail, met als eindpunt Machu Pichu. DIt was het enige wat we voorafgaand aan deze reis hadden vastgelegd en ook de eerste plek waarvan we zeker wisten dat we erheen gingen. De Inka trail is een weg aangelegd door de Inkas, en voert door de bergen langs verschillende Inka ruines en langs prachtige natuur. De weg is nooit gevonden door de Spanjaarden, vandaar dat Machu Picchu, een oude Inka-stad, nog volledig intact was toen het gevonden werd door Hiram Bingham, professor aan de Yale universiteit en avonturier. Voor het duizelingwekkende bedrag van 3 soles (1 euro) begeleide een lokale boer hem naar de ruines van Machu Picchu. Hiram Bingham was eigenlijk op zoek naar de laatste stad van de Incas, Vilcabamba, maar het eprfect gepreserveerde Machu Picchu bleek de hoofdprijs. Hij werd beroemd en bracht duizenden artefacten naar de Yale universiteit om ze te kunnen onderzoeken. Na twee jaar zouden ze worden geretourneerd naar Peru. Dit gebeurde allemaal in 1911 en vanzelfsprekend bevind alles zich nog op Yale, behalve dan de verloren stad zelf. 

De Inka trail mag je alleen in groepsverband doen onder begeleiding van een gids. Per dag zijn er 500 plaatsen beschikbaar waarvan 300 ongeveer lokale dragers zijn die de tenten etcetera dragen plus de gidsen. De tocht bestaat uit vier dagen, waarvan de vierde dag zich grotendeels in Machu Picchu zelf afspeelt. De rest van de dagen loop je het grootste gedeelte van de dag bergop en bergaf op door de Inkas geconstrueerde trappen. De eerste dag is nog te doen, met niet al te steile heuvels, en dient als opmaat voor de tweede dag, die onder andere bestaat uit 5 uur bergop wandelen. Op de top van deze pas barsten sommige mensen in tranen uit omdat ze het gehaald hebben. Erg pittig dus, zeker omdat wij ook bagage op ons rug droegen omdat we een porter huren een beetje zonde van het geld vonden. Toch konden we relatief erg snel wandelen doordat we het vaker gedaan hebben, de derde dag, die uren steil bergaf gaat viel ons nog zwaarder. Al met al was het een prachtige tocht langs tal van Inka steden, tempels en terrasbouw, mooie natuur, rondvliegende kolibris en natuurlijk met als orgastisch eindpunt de prachtige incastad Machu Pichu, gesitueerd op een prachtige locatie omringd door bergen. Op de vierde dag van de Inca trail kom je aan bij de zonnepoort, vanwaar je Machu Picchu voor het eerst ziet liggen, na drie dagen afzien een fantastische beloning, zeker omdat het weer goed was en we Machu Picchu langzaam verlicht zagen worden door de opkomende zon. Vanaf de zonnepoort is het een klein uurtje naar beneden lopen om de beroemde stad te bereiken. In de stad kregen we een erg interessante rondleiding van onze gids. De prachtige architectuur van de Inkas, met stenen die zo goed op elkaar passen dat er soms geen papiertje tussen past en het gebruik van natuurlijke rotsen in combinatie met stenen is adembenemend. Al met al waren het vier fantastische dagen, mede door de gidsen, het heerlijke eten en de porters die met 25 kilo op hun rug de gringos er nog makkelijk uitlopen. 

Na een laatste dagje in Cusco zijn we inmiddels in Arequipa, een koloniaal stadje waar we even lekker aan het uitrusten zijn en wat budget vriendelijke dagen houden.