Colombia

Colombia staat in Nederland vooral bekend om cocaine en Guerrilla's en wordt daarom vaak beschouwd als onveilig.  Van reizigers die er al geweest waren hoorden we echter louter enthousiaste verhalen over de aardige mensen, prachtige landschappen en heerlijke stranden. Wij keken dan erg uit naar Colombia en werden niet teleurgesteld. We vonden het zelfs erg jammer dat we maar een krappe vier weken in dit geweldige land konden doorbrengen. 
Na een vreselijke reis van Equador naar Colombia, met o.a. lange grensformaliteiten en motorpech, was de eerste bestemming in Colombia Popayan. Dit koloniale stadje had niet bijster veel bezienswaardigheden maar was heerlijk rustiek met koloniale architectuur. We zaten in een leuk hostel grenzend aan een kerk waar een koor elke ochtend liederen van Bob Dylan en the Beatles ten gehore bracht. Een kort busritje bracht ons bij de volgende bestemming, Cali. Dit was eigenlijk een lelijke stad, met veel armoede en drugsverslaafden. Ook kwamen we net na het weekend, waardoor we niet getuige konden zijn van een van de beroemde Salsa-avonden waar Cali om bekend staat. Slechte timing dus. Wel kregen we in ons hostel een gratis salsales, waar Lune iets beter was dan Guus, om er maar een understatement in te gooien.
Hierna gingen we naar Salento, waar we erg zin in hadden omdat we over dit dorpje erg goede verhalen hadden gehoord. Na het vieze urbane Cali keken we ook uit naar het platteland. Salento maakte deze verwachtingen meer dan waar. Het is een stadje waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan en mannen met flinke snorren en een cowboyhoed je vriendelijk gedag zeggen. We zaten in hostel 'La Serrana' een voormalig boerderij net buiten het centrum. Dit hostel was geweldig. Het was er erg sfeervol, mede door de gezamenlijke maaltijden met andere gasten waar overigens ook heerlijk eten in grote porties werden geserveerd. Vlakbij Salento ligt Valle de Cocora, een prachtig groene valei met waxpalmbomen, die buitengewoon langwerpige stammen hebben en de groene vallei een unieke uitstraling geven. Op de wandeling naar deze vallei zagen we ook een groot aantal kolibris. De dag hierna besloten we een ecologische koffieplantage te bezoeken. Na een wandeling van anderhalf uur waarbij de hond van La Serrana ons de hele weg volgden, kwamen we aan bij de plantage waar de vriendelijke eigenaar ons begroette met een buitengewoon heerlijk kopje koffie. Hierna gaf hij ons een rondleiding op zijn landgoed.
Hier laat hij de jungle weer in originele staat herstellen, waar het eerst gekapt en was platgebrand om vee te houden. Zijn koffieplanten groeien tussen de andere junglebegroeing. Na de heerlijke lunch liet hij ons kennismaken met het ambacht 'koffie maken'. We plukten de koffiebonen die vervolgens zo'n 7-10 dagen in een ton werden bewaard om te fermenteren. Deze gefermenteerde bonen gingen door een soort maler waarbij de velletjes van de boon werden gescheiden. De kale boontjes worden 1 tot 3 dagen te drogen gelegd, en worden daarna in een klein "oventje" verhit tot 200 graden. Bij een hogere temperatuur verbranden ze en verliezen ze hun smaak. Na een tiental minuten in het oventje cirkelde dan eindelijk de heerlijke geur van gebrande koffiebonen ons de neus in. In Salento hebben we heerlijk kunnen relaxen én kunnen genieten van DE befaamde 'peanutbutter brownies' die te koop waren in een restaurantje  gerund door een Amerikaan (en waar andere backpackers ons van op de hoogte brachten toen we nog maar net het hostel binnenstapten).
Vanuit Salento namen we de bus naar Medellin, overigens niet volgens plan. Het originele plan was te bussen naar de hoofdstad en tegelijkertijd grootste stad van het land, Bogóta. Bogóta werd ons echter afgeraden door reizigers, die meer te spreken waren over Medellin. In Medellin verbleven we in een huis die in een wat duurdere wijk stond ver buiten de toeristische zone, waarin een moeder met haar twee dochters wonen. Hier hebben we een aantal gezellige (en budget-vriendelijke) dagen gehad waarin we uitgebreid konden kletsen over het (voor velen harde) Colombiaanse bestaan en over de cultuur. 
Vervolgens namen we in Medellín het vliegtuig naar Cartagena, waar de hitte en luchtvochtigheid ons vermoeiden. Maar wát een prachtige stad met zijn historisch centrum als absoluut hoogtepunt. De koloniale architectuur, de gekleurde huizen met houten balkonnetjes, de roze bloemen en de prachtige en intieme pleintjes. Overdag was de hitte overweldigend, maar de nachten waren zwoel en gezellig met live- muziek op de oude stadswal.
Gewapend met nieuwe plannen reisden we af naar Santa Marta, 4 uurtjes ten oosten van Cartagena. We wilden vanuit hier naar Tayrona National Park, een NP gelegen aan de mooiste stranden van Colombia. In Santa Marta hadden we duidelijk last van reismoeheid, want we konden de energie niet opbrengen om ook maar iets te ondernemen en besloten we lekker aan het zwembad te blijven liggen.
Na een nachtje in Cartagena, reisden we richting het westen van Colombia om de oversteek naar Panama te maken. Het gebied tussen Centraal- en Zuid-Amerika, aangeduid als de 'Darien Gap', bestaat uit moerasland en oerwoud waardoor het onmogelijk is om over land vanuit Colombia naar Panama te reizen, er zijn namelijk geen verharde wegen. Daarnaast wordt het afgeraden vanwege de guerilla-activiteiten, drugshandel en een heel scala aan levensgevaarlijke jungledieren. Er is geen commerciële veerdienst tussen de landen, waardoor je óf een duur vliegticket moet kopen óf een prachtige maar ook prijzige 4-daagse zeiltocht langs San Blas eilanden moet maken om van het ene naar het andere land te komen. Om kosten te besparen kozen wij ervoor om een alternatieve route te kiezen: van Cartagena met de bus naar een stadje genaamd Turbo (13 uur), vanuit Turbo met een bootje naar Capurgana (2,5 uur). Vanuit Capurgana, Colombia, zijn we in een klein bootje gevaren naar Puerto Obaldia, Panama, en vanuit Puerto Obaldia zijn we met een propellervliegtuigje gevlogen naar Panama City. Ondanks grensformaliteiten, drugshonden, migratieperikelen en urenlange vertraging van het vliegtuigje is het ons gelukt om deze overtocht te maken. De volgende dag zijn Sanjay en Imtiaaz aangekomen en was Panama City het startpunt van onze drie weken samen reizen in Panama en Costa Rica!